Lata 2007-2011 i początki Katedry (1999-2007)

W latach 2007-2011 Katedra funkcjonowała w zabytkowym budynku, malowniczo położonym w otoczeniu sosnowego zagajnika przy ulicy Mickiewicza 121. Mieścił on cztery obszerne sale wykładowe (największa aula na 100 osób, mniejsze na 40-60 osób), trzy sale seminaryjne, osiem gabinetów pracowników oraz sekretariat Katedry. Tu także znajdowała się katedralna Biblioteka, z czytelnią na osiemnaście osób, oraz katedralna Fototeka. Lokalizacja gmachu przy ulicy Mickiewicza była bardzo dogodna – około 10 minut pieszo do gmachu Rektoratu i Biblioteki Głównej UMK, około 10 minut tramwajem do zabytkowego centrum miasta i najdalej położonych domów akademickich. Budynek miał też podłączenie do uniwersyteckiej sieci internetowej, tak poprzez system kablowy, jak i bezprzewodowy.

Dzięki decyzji Jego Magnificencji Rektora, prof. dr. hab. Andrzeja Jamiołkowskiego, przyznającej Katedrze Historii Sztuki i Kultury tę siedzibę (po uprzednim wyprowadzeniu się z niej Wydziału Teologii), rozwiązane zostały problemy lokalowe jednostki. Wcześniej bowiem, przez osiem lat, Katedra użytkowała dwa osobne lokale (zaadaptowane mieszkania) położone w znacznym od siebie dystansie. Łączna użytkowa powierzchnia obu wynosiła zaledwie 380 m². Ogromna też była uciążliwość przemieszczania się kadry i studentów, tudzież transportowania rzutników, dokumentów i książek.

W połowie 2011 roku Kadra Historii Sztuki i Kultury wraz z całym Wydziałem Nauk Historycznych przeniosła się do nowo wzniesionego, niezwykle nowoczesnego gmachu Collegium Humanisticum na Bielanach. Z siedzibą na Mickiewicza łączą nas jednak ciepłe wspomnienia, gdyż i otoczone sosnami miejsce, i sam zabytkowy budynek tworzyły szczególny klimat, niektórzy nawet twierdzą, że „była to przestrzeń magiczna, ze swoją specyficzną, oczarowująca każdego aurą”. Nasze rozstanie z tym miejscem nie mogło się więc obyć bez pamiątkowej dokumentacji fotograficznej.

Katedra w Collegium Humanisticum UMK (połowa 2011 r. do 2023 r.):

Nowy, okazały budynek Collegium Humanisticum wzniesionego na Bielanach, który pomieścił wszystkie (poza Instytutem Archeologii) jednostki Wydziału Nauk Historycznych jest niezwykle przestronny, nowoczesny, wyposażony w multimedialny sprzęt najwyższej jakości.  Projektantem dzieła był, zmarły tragicznie w tymże 2011 roku, Stefan Kuryłowicz, jeden z najznakomitszych i najbardziej utytułowanych polskich architektów przełomu XX i XXI wieku. W jego dorobku znalazły się: terminale lotnicze, siedziby znanych firm, apartamentowce, biurowce, hotele, stadiony, osiedla mieszkaniowe i budowle sakralne. Katedra Historii Sztuki i Kultury została usytuowana w bocznym skrzydle gmachu Collegium Humanisticum (oznaczonym literą: C), po części na parterze (sekretariat i gabinet kierownika), po części na drugim piętrze (gabinety pracowników, pokój doktorantów oraz archiwum fotograficzne). Przestronne sale wykładowe znajdowały się w głównym skrzydle gmachu (oznaczonym literami: A-B).

Studenci studiujący historię sztuki mieli do swojej dyspozycji bogate księgozbiory Biblioteki Głównej UMK oraz Biblioteki Collegium Humanisticum, przechowującej zasoby pochodzące ze specjalistycznej Biblioteki Katedry Historii Sztuki i Kultury powołanej do życia uchwałą Rady Bibliotecznej UMK w styczniu 2001 roku. Zbiory katedralne liczyły około 7200 woluminów i były rokrocznie rozbudowywane poprzez kolejne zakupy do 2011 r. W Bibliotece Collegium Humanisticum było ich około 2500, reszta została wcielona do zasobów Biblioteki Głównej, w tym też osobny, wyodrębniony Księgozbiór Prof. Zygmunta Waźbińskiego. Zręby zasobu bibliotecznego Katedry stworzył niegdyś ten właśnie księgozbiór z zakresu historii sztuki włoskiej, przekazany jej przez założyciela, prof. Zygmunta Waźbińskiego (około 2000 pozycji). Później doszły dary osób prywatnych: rodziny prof. Glebiusza Sotnikowa, prof. Jörga Garmsa, prof. Sergiusza Michalskiego i prof. Krzysztofa Pomiana (ponad 1000 woluminów). System gromadzenia i profilowania zbiorów określały trzy zasadnicze kierunki: specjalistyczny – historia sztuki włoskiej i związków polsko-włoskich (zwłaszcza w odniesieniu do doby nowożytnej); ogólny – historia sztuki polskiej i europejskiej poszczególnych epok i regionów (ze szczególnym uwzględnieniem publikacji służących dydaktyce); podręczny – encyklopedie, leksykony, słowniki – stanowiące niezbędny warsztat pracy każdego humanisty.

Zarówno w procesie kształcenia z historii sztuki, jak i w pracy badawczej czy dokumentacyjnej niezbędne jest odpowiednie zaplecze „wizualne”. Zgromadzone w katedralnej fototece slajdy oraz fotografie cyfrowe dzieł sztuki i rzemiosła artystycznego liczą łącznie prawie 19 000 pozycji. Na wyposażeniu Katedry znajduje się również służący wykonywaniu wysokiej jakości zdjęć profesjonalny sprzęt fotograficzny.

Od 2023 r. Katedra zajmuje dwa pomieszczenia z przedsionkiem na III piętrze głównego budynku Wydziału Sztuk Pięknych przy ul. Sienkiewicza 30/32.